اتحادیه اروپا و وضع قوانین تازه اش در حوزه تلفن های همراه در حال رشد است. ابتدا سازندگان گوشی‌های هوشمند را مجبور می‌کند از ژانویه ۲۰۲۴ دستگاه‌های خود را به روی به فروشگاه‌های برنامه شخص ثالث باز کنند، سپس از پایان سال ۲۰۲۴ پورت USB-C را برای وسایل الکترونیکی قابل حمل اجباری می‌کند و اکنون آنها به توافقنامه ای موقت رسیده اند که مستلزم آن است که دستگاه های قابل حمل باتری های قابل تعویض توسط کاربر داشته باشند.
این قرارداد تقریباً باتری‌ها را در همه اندازه‌ها پوشش می‌دهد. از باتری‌های قابل حمل گرفته تا باتری‌های استارت، روشنایی و احتراق برای وسایل نقلیه (باتری‌های SLI)، باتری‌های وسایل حمل و نقل سبک، (LMT، اسکوترها و دوچرخه‌های برقی)، باتری‌های وسایل نقلیه الکتریکی (EV) و حتی باتری های صنعتی.
این قانون در صورت تصویب به تولیدکنندگان 3 سال و نیم فرصت می دهد تا دستگاه های قابل حمل خود را به گونه ای بازسازی کنند که کاربران بتوانند به راحتی باتری محصول خود را خارج و جایگزین کنند.
باتری‌های قابل تعویض توسط کاربر قبلاً در گوشی‌های هوشمند معمول بودند، اما این روزها به‌شدت نادر هستند. فرم فعلی گوشی ها می تواند به راحتی با این قانون سازگاری داشته باشد. به طور مثال تلفن همراه جدید گلکسی XCover علاوه بر اینکه قابلیت تعویض باتری توسط کاربر را داراست، از محافظت در برابر آب و گرد و غبار نیز بهره می برد.
تلفن‌های تاشو ممکن است یک چالش باشند، زیرا اغلب دارای دو باتری مجزا هستند، یکی در هر «نیمه» برای متعادل کردن فضا و وزن. آنها با کابل های روبانی به هم متصل می شوند و ارائه طرحی که امکان دسترسی آسان به کاربران را می دهد دشوار خواهد بود. سازندگان 3 سال و نیم فرصت خواهند داشت تا آن را کشف کنند. البته این قضیه زمانی جدی خواهد شد که این قانون توسط پارلمان و شورای اتحادیه اروپا تصویب شود.
هر باتری باید برچسب ها و کدهای QR حاوی اطلاعات ظرفیت، عملکرد، دوام، ترکیب شیمیایی و نماد “مجموعه جداگانه” را به همراه داشته باشد. همچنین، باتری ها دارای گذرنامه دیجیتالی با اطلاعات مدل باتری عمومی و همچنین باتری جداگانه خواهند بود.
این توافق به شدت ناشی از نگرانی های زیست محیطی بوده است. این طرح حداقل سطوح مواد بازیافتی را برای باتری ها تعیین می کند: 16 درصد برای کبالت، 85 درصد برای سرب، 6 درصد برای لیتیوم و 6 درصد برای نیکل.
برای تغذیه فرآیند بازیافت، اتحادیه اروپا مستلزم جمع آوری باتری های قدیمی است: حداقل 45 درصد باتری های قدیمی باید تا سال 2023 (رایگان)، تا سال 2027 حدود 63 درصد و تا سال 2030 برای باتری های قابل حمل 73 درصد جمع آوری شوند. برای باتری های LMT این اعداد تا سال 2028 به 51 درصد و تا سال 2031 به 61 درصد می رسد.
در واقع تمام باتری‌های دیگر، از جمله باتری‌های برقی و صنعتی، باید بدون هیچ هزینه‌ای برای مصرف‌کننده صرف نظر از نام تجاری، منشأ و وضعیت آنها جمع‌آوری شوند. همچنین، تولیدکنندگانی که محصولات خود را در اتحادیه اروپا به فروش می‌رسانند، ملزم به ایجاد یک خط‌مشی با دقت لازم برای رسیدگی به خطرات اجتماعی و زیست‌محیطی مرتبط با تامین، پردازش و تجارت مواد خام و مواد خام ثانویه خواهند بود.
گزارشگر آشیل واریاتی (S&D، IT) گفت: “برای اولین بار، قانون اقتصاد دایره ای داریم که کل چرخه عمر یک محصول را پوشش می دهد. این رویکرد هم برای محیط زیست و هم برای اقتصاد خوب است. ما در مورد اقداماتی که به شدت به نفع مصرف‌کنندگان است توافق کردیم: باتری‌ها به خوبی کار می‌کنند، ایمن‌تر و راحت‌تر حذف می‌شوند. هدف کلی ما ایجاد یک صنعت بازیافت قوی تر اتحادیه اروپا، به ویژه برای لیتیوم، و یک بخش صنعتی رقابتی به عنوان یک کل است، که در دهه های آینده برای انتقال انرژی و استقلال استراتژیک قاره ما بسیار مهم است. این اقدامات می تواند به معیاری برای کل بازار جهانی باتری تبدیل شود.”
نظر شما در اینباره چیست؟ آیا با بازگشت باتری های قابل تعویض موافقید؟
منبع: GSMArena